Ξέρω πως δεν έφυγες. Έφυγε το σώμα που νοσούσε και τόσο πόναγε. Η ψυχή σου είναι πάντα εδώ, μέσα σε κάθε έναν από εμάς που τόσο αγάπησες και τόσο σε αγαπήσαμε. Τώρα δεν πονάς πιά, και αυτό μού δίνει τόση χαρά, να ξέρω πως τελείωσε το μαρτύριο. Ξέρω πως τώρα θα μας προσέχεις όλους όπως θα ήθελες, ελεύθερη & δυνατή. Όλοι μας είμαστε περήφανοι γι’αυτό που είμαστε, γιατί συνετέλεσες κι εσύ σε αυτό. Θα κάνω όμορφες σκέψεις για σένα, αφού σε νιώθω, μέσα μου και τριγύρω μου, σαν ένα ελαφρύ αεράκι, σαν ένα χάδι, σαν τις σταγόνες της βροχής, απαλές και δροσερές. Η Αγάπη πήρε σχήμα. Έγινε εσύ. Σ’ ευχαριστώ για όλα. Σ’ ευχαριστώ γιατί μού χάρισες το σημαντικότερο δώρο απ’όλα. Να αγαπάω χωρίς εγωϊσμό. Να πιστεύω. Να συγχωρώ. Να μαλακώσω. Πολλά δώρα, όχι ένα. Είσαι ο μόνος άνθρωπος που με καταλάβαινε, και ξέρω πως θα συνεχίσεις να το κάνεις, αφού όλο εδώ τριγύρω θα είσαι, όπως όλοι μας. Καλή μας νύχτα, αύριο ξημερώνει μία νέα μέρα, μαζί σου. Μόνο το σώμα απουσιάζει, αλλά δεν είναι πιά σημαντικό. Κι αυτό εσύ μας το έμαθες. Σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου